Hoe Sylvain na zijn tegenslag opnieuw rechtkrabbelde

Sylvain De Cock (70) was voor zijn beroerte een kwieke zestiger. “Wekelijks liep ik 50 kilometer en zwom ik 1300 meter.” Een bloedklonter in zijn hersenen besliste daar anders over, maar de Berlarenaar blijft niet bij de pakken zitten. “Ik revalideer nog, maar kan terug stappen. En ik mag na een dik jaar opnieuw autorijden.”

Sylvain voelde zich niet al te best toen hij op 9 september 2018 ging slapen. “Mijn grote geluk is mijn alerte vrouw. Toen ik wartaal uitkraamde belde ze meteen de hulpdiensten.” Die deden een FAST- of PLAT-test, dat is een snelle manier om een beroerte te herkennen bij iemand. “Ik moest onder andere mijn armen optillen”, legt Sylvain uit. Dat lukte niet goed en daarom brachten ze hem onmiddellijk naar het ziekenhuis.

“Ik was heel bang toen ik hoorde dat ik opnieuw moest leren autorijden. Hoe moest ik dat doen?”

Achteraf bleek dat Sylvain behoorlijk wat schade had opgelopen: de hele linkerkant was geraakt. “Ik had hartritmestoornissen, waardoor er sneller bloedklonters gevormd worden. Een van die klonters is in mijn hersenen geraakt. Daardoor is een deel van mijn hersenen -ter grootte van 2 brilglazen- afgestorven. Ik kan in principe nog alles, maar aan 75%. Toch heb ik geluk gehad. De dag na de beroerte zat ik al rechtop in mijn bed; de dokter schrok daarvan.”

Alles opnieuw leren

“Ik heb opnieuw moeten leren stappen, spreken, fietsen, zwemmen en ook opnieuw met de auto rijden”, vertelt hij. “En nu revalideer ik nog steeds. Bij de kinesist zwem ik een keer per week en doen we motorische oefeningen op toestellen. Nu de belbus is afgeschaft door het Covid-19-virus kan ik niet naar de kinesist gaan, en oefen ik thuis op mijn fiets.”

Een goede 50 jaar nadat Sylvain zijn rijbewijs behaalde, vertelde de dokter dat hij een rijvaardigheidstest moest uitvoeren om te kijken of hij nog veilig een wagen kon besturen. “Hoe moest ik dat doen? Ik was heel bang”, vertelt Sylvain. “Toen ik 18 jaar was heb ik enkel een theoretisch examen moeten afleggen, en deed ik vrijwillig nog enkele praktische oefeningen. Ik heb nog nooit een ongeval gehad, maar je rijbewijs toen of nu behalen is anders. Er komt nu veel meer bij kijken. Ik weet niet of ik het als jonge man nu zo gemakkelijk opnieuw zou behalen.”

“Het is allemaal wat anders, maar ik kan mijn plan trekken”

Sylvain ging langs bij het CARA, een afdeling van het Vias Instituut, die de rijgeschiktheid van personen met een medische aandoening of andere functionele stoornis beoordeelt. “Ik legde onder andere een oog- en reflectietest af. Het verdict: 10 tot 12 uren rijles volgen met een erkende rijschool. Daarna volgde een rijvaardigheidstest.”

 “Het stelde me gerust dat de rijschoollesgeefster ook pedalen had, waarmee ze eventueel kon corrigeren. Ik kwam ook te weten dat je eigenlijk niet zomaar in een straat met uitgezonderd plaatselijk verkeer mag rijden. Het was wel wennen aan de automatische versnellingsbak, als je al heel je leven met de hand schakelt. De praktische proef verliep goed. Uiteindelijk is er beslist dat ik enkel in een straal van 25 kilometer mag rijden, en word ik elk jaar opnieuw getest.”

 Aangepaste wagen

“Mijn wagen is vervangen door een exemplaar met automatische versnellingsbak, omdat mijn linkerbeen niet zoveel kracht heeft. De bediening aan het stuur ziet er ook anders uit. De richtingaanwijzers staan langs de rechterkant, omdat ik er anders minder goed bij kan. Het is allemaal wat anders dan vroeger, maar ik kan mijn plan trekken.”

“Ik weet dat ik veel geluk heb gehad. Ik ben heel blij dat ik toch opnieuw met de auto kan rijden, ondanks al mijn eerdere twijfels. Een auto vind ik een belangrijk hulpmiddel. Bij Rijschool Donkmeer -en zeker mijn lesgeefster Els- hebben ze me ook gerustgesteld. Mijn vrouw -die vroeger in de streek melk bezorgde- kan rijden, maar haar gezondheid is niet optimaal. Nu kan ik terug naar de winkel gaan, op zondag naar de mis, naar mijn thuisbasis in Zele en mijn dochter rijden. Zo kom ik toch buiten. Anders ben ik aangewezen op mijn kleinkinderen, maar zij hebben natuurlijk ook niet altijd tijd.”

Schrikt opnieuw leren autorijden je af? Uiteraard kan je bij Rijschool Donkmeer terecht met al je vragen.
Ook Sylvain wil graag lotgenoten helpen. Je mag hem gerust bellen op 052 42 43 21 of mailen via sylvaindecock@telenet.be.