“Het is discussie over wie er deze zomer naar zee zal rijden!”

Sharon Buyle (19) en haar mama Linsey Segers (46) hebben sinds april en juni van dit jaar hun rijbewijs op zak. “Ik vond dat ik er ook voor moest gaan toen Sharon leerde rijden”, zegt mama Linsey. “Handig, want we hebben elkaar kunnen helpen met tips om ons voor te bereiden op het examen.”

Sharon kreeg op school theorielessen en volgde dan 20 uur praktijklessen bij Rijschool Donkmeer. “Toen ik hoorde dat er wettelijke veranderingen -zoals het nieuwe terugkommoment– zouden komen, besloot ik om mijn rijbewijs te halen. Omdat ik nog een nieuw voorlopig rijbewijs moest aanvragen, zal ik dat terugkommoment nu toch moeten volgen. Maar dat is ok”, lacht Sharon.

Rijden aan 45 per uur

Linsey reed al met een auto waar je geen rijbewijs voor nodig hebt. “Die ging niet harder dan 45 kilometer per uur, achteraf gezien een beetje te traag naar mijn zin. Toen ik lessen volgde, zorgde de lesgever voor een omgeving waarin ik een hogere snelheid gewoon kon worden. Het was dus even wennen, maar nu haal ik zelf zulke auto’s in”, glimlacht Linsey.

“Vroeger mijn rijbewijs halen was niet nodig. De auto toen gebruikte ik om korte afstanden mee te rijden. Toen Sharon haar rijbewijs wou halen, was ik getriggerd. En dus volgde ik ook 20 uur les bij Rijschool Donkmeer.”

“Eigenlijk is het verbazend dat je geen rijbewijs nodig hebt om met een auto de baan op te gaan. Je mist wel wat verkeersinformatie daardoor, ook al ken je de courante verkeersborden. Er waren toch borden die ik niet kende”, verduidelijkt mama Linsey.

“Het was even wennen,
maar nu haal ik zelf zulke auto’s in”
Linsey Segers

“Ik was niet de oudste die theorielessen volgde. Het voordeel als je jong bent is dat het leren wat sneller lijkt te gaan. En dat je ook meer durft. Het schakelen vond ik wennen, want dat hoefde niet in mijn vorige auto”, legt Linsey uit.

Samen met de auto

Hun eerste autoritje samen -waar Sharon aan het stuur zat- ging naar Sint-Niklaas. “Om te vieren dat ik geslaagd was gingen we shoppen”, vertelt Sharon. “Een auto staat voor mij symbool voor vrijheid. Dan kan ik gaan en staan waar ik wil. Als ik met een vriendin op stap ga, kan ik haar gewoon afzetten zodat ze niet te voet naar huis hoeft.”

“In augustus gaan we samen naar zee. Vroeger gingen we met de trein, maar met de auto is wel handig omdat je meer kan meenemen. En je hoeft geen rekening te houden met het tijdstip van de trein”, vult Linsey aan. “Wat we nu soms wel hebben is discussie over wie er zal rijden als we samen ergens naartoe gaan. Naar de zee mag ik achter het stuur zitten”, zegt Sharon. “Haha, en ik kan terugrijden van de zee naar huis”, zegt Linsey. “Hmmm… misschien een halve rit”, lacht Sharon. “We zullen het nog bespreken”, knipoogt Linsey.

“Mijn mémé heeft een kaarsje gebrand voor ons examen”
Sharon Buyle

“In het begin had ik er moeite mee om Sharon te zien rijden. Want wat als er iets zou gebeuren? Nu heb ik nog altijd schrik als ze rijdt, hoewel ze dat goed doet. Het is meer uit bezorgdheid: opeens is je kind groot”, zegt Linsey.

Elkaar steunen

De omgeving van de twee dames reageert heel positief. “Op sociale media kregen we heel wat leuke reacties, en mijn mémé heeft een kaarsje gebrand voor ons examen”, glimlacht Sharon. Moeder en dochter steunden elkaar ook.

“Toen Sharon een tweede keer haar examen ging afleggen gaf ik haar morele steun. Ze was onzeker of het wel ging lukken en ik zei haar dat het wel zou gaan. En ook bij het parkeren heb ik haar enkele handige tips gegeven. Omgekeerd heeft Sharon me geholpen met de verkeersborden, want die gingen er bij mij niet zo goed in”, lacht Linsey.