Na een indrukwekkende carrière van 50 jaar als rijlesgever bij Rijschool Emmo, later Verkeersschool en Rijschool Traffix in Meise, is Willy met pensioen gegaan. In een boeiend gesprek reflecteert hij op zijn rijke carrière, de veranderingen in het vak en deelt hij persoonlijke inzichten die van onschatbare waarde zijn voor toekomstige generaties rijlesgevers.

Je hebt net je laatste rijlessen gereden en je allerlaatste leerling bij het rijexamen begeleid?

Ja, Florian sluit een heel lange rij van boeiende leerlingen af. En hij is geslaagd. Heel verdiend en zonder opmerkingen.


.

Kan je enkele hoogtepunten uit je lesgeverscarrière met ons delen?

Er zijn ontelbare mooie herinneringen, maar vooral de voldoening om jongeren iets te kunnen aanleren blijft me bij. Recent gaf ik les aan mijn twee jongste kleinkinderen: met hen onderweg zijn en hen vlot en veilig leren autorijden, gaf mij en hen veel plezier.

Wat zijn enkele van de grootste veranderingen die je hebt waargenomen in het verkeer en in jouw vak gedurende deze tijd?

In de afgelopen 50 jaar is het verkeer veel drukker en nerveuzer geworden. Weggebruikers zijn gehaaster en minder geduldig, wat de stressniveau’s duidelijk verhoogt. Op professioneel vlak is het vak veel complexer geworden door de verplichte jaarlijkse bijscholingen en een toenemende hoeveelheid papierwerk. Daarnaast is de rijschool sterk gegroeid wat ook veranderingen met zich meebrengt op het vlak van persoonlijk contact met de collega’s.

Welke lessen wil je meegeven aan de jongere generatie lesgevers?

Het is cruciaal om rust uit te stralen, goed te luisteren, en geduldig te zijn. Een goede relatie met je leerlingen is essentieel voor hun leerproces. Vertrouwen winnen en zelfvertrouwen geven zijn sleutelelementen. Daarnaast is het belangrijk dat je plezier vindt in het lesgeven en dit ook overbrengt op de leerlingen.

Wat ga je het meeste missen van je werk?

Het contact met de jeugd zal ik zeker missen. Hun hedendaagse zienswijzen en waardenschalen zijn vaak heel anders dan die van onze generatie, wat vaak verfrissend werkte en onze gesprekken deden hen soms ook eens dieper nadenken over heel wat factoren uit het dagelijkse leven.
Ook de erkenning, de waardering en de dankbaarheid van de leerlingen, samen met de ‘ernstige’ gesprekken met een aantal collega’s zoals Luc, Rudy, Bert, Bart, Olaf, enz.. waren voor mij van grote waarde. Ik kwam er zelfs vaak heel wat vroeger voor naar de rijschool. Ook de vriendelijke en hulpvaardige bediendes mag ik niet vergeten. De contacten en lessen theorie en praktijk met de expats van Mazda en Denso zullen eveneens als erg toffe ervaringen blijven hangen.
.

Zou je dingen anders doen als je opnieuw kon beginnen?

Persoonlijk zou ik niets anders doen, hoewel aanpassen aan de steeds evoluerende maatschappij onvermijdelijk is.

Welke gebeurtenis zal je nooit vergeten?
Die ene keer dat we met onze leswagen bijna onder een heftruck terechtkwamen is geprint in mijn geheugen.
Het ging om een depannagewagen met een heftruck erop, die te hoog geladen was en tegen het bruggetje van het spoor in Zellik botste. Plots hoorde ik een knal, wist niet wat er gebeurde, zag een gevaarte komen in onze richting, ik trok aan het stuur en ons lesvoertuig belandde in de graskant.
De 2 vorken van de vorklift waren losgekomen, blijkbaar 5 ton, en lagen midden op onze rijstrook . Wij waren ongedeerd, maar de vorken hadden een stuk van onze auto mee. Mijn leerlinge, Maddy was een kranige ondernemende 70-jarige dame uit Meise.

Straf verhaal.
Wat denk je dat je collega’s zeggen toen we vroegen naar wie Willy is als collega en wat zijn talenten zijn?

Dat is geen makkelijke vraag. Vonden ze wel talenten? (knipoog)

We sommen er enkele op: Een zeer aangenaam persoon, altijd goedlachs en een goed humeur. Geen enkele vraag is Willy te veel en hij is behulpzaam waar hij kan. Een super lieve collega die vriendelijk, vrolijk, rustig, rechtvaardig, zelfverzekerd en grappig is, nauwgezet, plichtsbewust en gedreven. Altijd enthousiast om les te geven en ook in het Engels is dat geen probleem. Een echte ‘Heer in het Verkeer’.

Als leerkracht Engels moest in het Engels les geven wel lukken he. Leuk om dit allemaal te horen.

Tot slot, een ludieke vraag: Als je 50 jaar wordt zegt men dat je ‘Abraham ziet’. Wie zie je als je 50 jaar rijlesgever bent?

Geen sterretjes voorlopig. Dat is gewoon een teken dat je oud wordt! Hoewel het soms moeilijk te geloven is, vooral omdat de dankbaarheid en waardering van de leerlingen je jong houden.

Willy, hartelijk dank voor dit openhartige gesprek en jouw waardevolle bijdragen aan zoveel generaties veilige bestuurders. Geniet van jouw welverdiende pensioen!

Dat zullen wij, Gilberte en ik, samen doen. Dank u wel.

Nog enkele spontane wensen van collega’s uit andere vestigingen die er niet zullen bij zijn op je pensioenfeestje:

Dag Willy. We hebben mekaar nooit live ontmoet, maar ik voel me met m’n 45 ineens weer jong naast 50jaar ervaring. Chapeau!
Geniet van het leven
Benny, Dendermonde

Dag Willy, ik ken je niet persoonlijk maar kan alleen maar bewondering hebben voor iemand die zich 50 jaar inzet om mensen vaardig en veilig te leren rijden…Jij hebt de Kennedytunnel nog weten openen en hebt er je eerste leerlingen misschien nog door geloodst…wat een avontuur moet dat toen geweest zijn!
Geniet nog vele jaren in goede gezondheid van je pensioen!
Van harte, Tinneke uit Zele

Geniet met volle teugen van je welverdiend pensioen!
Monica uit Wetteren

Proficiat met je pensioen! (Of doe er nog 50 jaar bij…)
Nicky uit Dendermonde

Veel plezier en geniet van het pensioen!
Gunther uit Lokeren

Gefeliciteerd met u pensioen!!! Je was een toffe collega. Altijd vrolijk en in voor een babbeltje. Geniet er vooral van. En hopelijk tot snel.
Veerle uit Dendermonde

Vooral volop genieten !!

Genieten, genieten en nog eens genieten 🙂

Geniet van de welverdiende extra tijd, die je ongetwijfeld zinvol zal invullen.

Je was al een tijdje met lerarenpensioen en je zal jouw ritme wel gevonden hebben. Nu kan je het nog rustiger doen en genieten van de dingen rondom jou. Maak van elke dag een mooie dag en dit samen met je gezin. Aan dat tempo kan je nog jaren doorgaan…